door admin | mrt 10, 2024 | Uncategorized
Dick Kreuzen
Omdat we als vrijwilligers weer begonnen zijn met het werk in de Hof van Lof, kwam het verzoek aan één van de vrijwilligers om een stukje te schrijven voor de website. Aan dat verzoek wil ik hierbij graag voldoen.
Mijn deel van de tuin beperkt zich meestal tot het terrein om, op en bij de graven naast de kerk. Op dit moment valt het “gras” tussen de graven op. In het verleden heb ik wel eens iemand tegen gehouden, die dit rigoureus wilde verwijderen. Dat was niet mijn bedoeling, want het is het loof van de vogelmelk, dat steeds verder lijkt op te rukken.
Verder door mijmerend komt in mijn herinnering naar boven dat er iemand ooit een opdracht heeft gegeven aan een funerair deskundige (ja die bestaan) om een inventarisatie te maken van de graven. Dat leverde als resultaat een rapport met een beoordeling van de grafstenen op de staat van onderhoud. En tevens met een kostenplaatje voor het herstellen van de verzakte en gebroken grafstenen. Het bedrag liep in de tienduizenden euro’s. Dus ook toen al een niet haalbare zaak voor onze armlastige kerk.
Inmiddels zijn de stenen nog verder aan het verzakken. Het is het ergste bij de grafsteen van Adriaan Herm Louis Badings. In het hierboven genoemde rapport werd ook gebruik gemaakt van de genealogieën die ik had opgesteld van degene die hier begraven liggen, zo ook van de vermelde A. H. L. Badings *27-2-1840 te Zwolle – + 27-6-1901 te Soest.
Zijn grootvader was Johannes Badings (1773-1832) gehuwd met Elisabeth Caper (1782-1863). Zij werd genoemd in verschillende akten als logementhoudster. Blijkbaar zat dat beroep in de familie, want ook haar vader Thijs Caper (1757-1817) was logementhouder en haar zuster Geertjen Caper (1791-1876) was gasthuisdirectrice / gouvernante. Voor mij was dat intrigerend genoeg om op zoek te gaan naar dat betreffende logement of tehuis. Zo zocht ik dan verder naar de betreffende Geertjen Caper. Zij wordt genoemd als gouvernante van het vrouwenhuis in Zwolle en neemt als 83 jarige afscheid in deze functie. Daarna mag zij als bewoonster nog tot haar overlijden blijven wonen in dit Hofje. Wanneer ik deze gegevens deel met de huidige directrice van het vrouwenhuis krijg ik te horen dat men bezig is met het schrijven van een boek over de geschiedenis van dit huis.
Toen ik noodgedwongen afscheid nam als archivaris kreeg ik als dank voor mijn vrijwilligerswerk een boekenbon van de kerkvoogdij. Bij ons staat op verschillende plaatsen in huis meer dan zo’n 40 strekkende meter boeken. Het was dus wel even een zaak om goed te bedenken welk boek er nog een nieuwe plek in een kast verdiende. Tot mijn schrik ontdekte ik onlangs dat boekenbonnen slechts een geldigheidsduur van 3 jaar hebben. En de tijd begon te dringen. Het scannen van de bon bij de winkel van uitgifte leverde alleen het tegoed op. Maar over de geldigheidsduur kon men niets zeggen!!
Het zou zonde zijn als dit tegoed zou verlopen. En hoelang ik geen archiefwerk meer doe voor de kerk is mij ook ontschoten. Hoewel.. het archief is bij mijn weten nog steeds niet terug uit Friesland, dus zoo erg lang mag dat niet zijn.
Via internet heb ik dus maar gezocht of het betreffende boek inmiddels is uitgekomen. En dat blijkt inderdaad het geval te zijn. De onvolprezen uitgeverij Waanders uit Zwolle heeft het uitgebracht onder de titel: “Het Vrouwenhuis van Aleida Greve” Hofje vol historie. De schrijvers zijn Jan ten Hove en Saskia Zwiers. Voor wie, net zoals ik, gek is op geschiedkundige verhalen kan ik dat boek zeker aanbevelen. Voorlopig ben ik er nog wel even mee bezig. Daarnaast kan men het huis ook nog bezoeken, omdat het op de benedenverdieping als museum dient. (Boven wonen een aantal conservatorium studentes, waardoor de wens van de stichtster van het vrouwenhuis, de huisvesting voor “hulpbehoeftige” dames, weer vervuld wordt.)
Maar o, ik merk dat ik weer eens afdwaal. De graven zijn maar een klein onderdeel van de prachtige kerktuin die we iedere week met vrijwilligers met liefde proberen te verzorgen. En dat is naast de geschiedenis rond de graven mijn tweede hobby..
En voor de lezer en rustzoekende: Geniet ervan!
door Carolien | jun 29, 2023 | Uncategorized
Kom zondagmiddag ‘Gluren bij de Buren’ in de kerktuin van de Oude Kerk!
In de mooie tuin bij het oudste gebouw van Soest (Torenstraat 1) kan je genieten van de muziek van duo TAMARC: zangeres Tamar en gitarist Marc. Ze spelen al vele jaren samen en brengen prettig in het gehoor liggende jazz nummers, swingende latin jazz (in het Portugees) en maken ook uitstapjes naar pop liedjes.
Er zijn optredens om 13.45, 15.15 en 16.45 uur.
Kijk voor het verdere programma van Gluren bij de Buren in Soest en Soesterberg op: https://glurenbijdeburen.nl/nl/programma/soestsoesterberg
door Carolien | mei 21, 2022
In de periode van 9 juli t/m 20 augustus 2022 staan de deuren van de Oude Kerk open voor bezoekers. U bent dinsdag t/m zaterdag tussen 14.00 en 16.00 uur van harte welkom.
Kom meer te weten over het oudste gebouw van Soest, daterend uit 1350. Beleef de stilte, steek een kaarsje aan, bekijk de expositie ‘De kunst van bouwen, daar word je vrolijk van…!’ van Wim Zwijsen uit Hoorn of het in 2017 in de kerk geplaatste historische Van Gruisen-Van Oeckelen orgel. Voor kinderen is er een speurtocht door de kerk beschikbaar. De kerktuin ‘Hof van Lof’ staat volop in bloei en op alle woensdagen is er om 15.00 uur gelegenheid de toren van de Oude Kerk te beklimmen en te genieten van het prachtige uitzicht. Aansluitend is een begeleide wandeling door de historische kerkenbuurt van Soest mogelijk (vooraf aanmelden via Frans Hoogeweg: 06-253 183 58 of frhoogeweg@telfortglasvezel.nl).
Op alle zondagen zijn er zomerconcerten tussen 15.30 en 16.30 uur
Kortom: in de zomer is er van alles te beleven in en om de kerk!
U vindt alle activiteiten in de kalender.
Toegang vrij, behalve tijdens de zomerconcerten op zondagmiddag.
Op maandagen is de kerk gesloten.
door Carolien | mrt 22, 2022 | Uncategorized
Door Thilly Addink, secretaris Stichting Kerk & Cultuur Oude Kerk Soest
In de 40-dagentijd hangen de 14 ‘Kruiswegstaties’ van kunstenaar Henk van Loenen in de Oude Kerk. Om deze de komende periode tot Pasen te kunnen bezichtigen is de kerk nog open op zaterdag -en zondagmiddag 26 en 27 maart, 2, 3, 9 en 10 april van 14.00 tot 16.00 uur.
De Kruisweg als ‘weg van devotie’ gaan, dateert in de traditie van de Kerk van de late Middeleeuwen. De 14 Kruiswegstaties in de Oude Kerk van Soest zijn op een hédendaagse manier verbeeld door de beeldend kunstenaar en dichter Henk van Loenen. Henk van Loenen ( Hilversum, 1946) tekende van jongs af aan en publiceerde onder het pseudoniem Juliën Holtrigter 7 gedichtenbundels. Zijn werk gaat over kíjken en na lang aarzelen en schetsen ( hoe durf je als semi-professioneel kunstenaar zo’n beladen onderwerp te verbeelden), schilderde hij in 2018 deze kruisweg, met als titel ‘Minste/Meeste’. Bij de staties stelde hij de vraag: ‘ Wat is Jezus? …. i.s.m. de vraag welke betekenis heeft zijn levens-weg voor ons vandaag ?’
In één van zijn gedichten: ‘Spoor’… verwoordt hij het zo:
‘Iemand deelt wat ie heeft, verliest zich, staat dóódsangsten uit… Iemand deelt lichaam en bloed en weet niet dat ie een spoor achter laat door alle eeuwen….’
Tegelijk weet hij zich als een figurant in een film, die ónbegrijpelijk is. Een film waarvan je wel een plot vermoedt, maar die toch een collage van losstaande beelden blijft… Een film echter waarin je een rol zou kunnen spelen…
Bij statie 8 dringt zich de vraag op: Was Jezus een naïeveling of een nederige?
Als ik aan Jezus denk, dan zie ik ogen… ogen die ‘vergeten’ mensen zien. Ogen die de waarde zien in elk mens… Ogen die zien wat er in je binnenste leeft aan verlangen en verdriet…
Als ik aan Jezus denk, hoor ik een stem die je hart raakt én die hoop geeft.. Een stem die aanspoort en moed geeft om je leven te veranderen, een stem die roept om recht , gerechtigheid en vrede…
Als ik aan Jezus denk, denk ik aan een hart, vrij en vol liefde en vergeving.. Een hart dat iedereen een káns geeft…
Kom er eens om in deze wereld, zó uniek en kostbaar…
door Carolien | jan 30, 2022 | Uncategorized
Door Thilly Addink, secretaris Stichting Kerk & Cultuur Oude Kerk Soest
‘Maria zart’, met dit orgelspel uit zowel de Rooms-katholieke als de Lutherse traditie begon op 9 januari jl. een bijzondere dienst van Woord en gebed rond de Umilenya icoon van de Russische kunstenaar Wasili Wasin, die blijvend in het koor van de Oude Kerk hangt. Deze dienst is nog terug te zien en luisteren via https://kerkdienstgemist.nl/stations/687/events/recording/164171880000687
Ds. C. Bregman schreef hierover in Dichtbij: ‘Het is een bijzonder samengestelde icoon: van rechts naar links zien we Maria met het Kind, vergezeld van een engel en in de bovenhoek een gévende hand. Maria draagt Jezus en Hij omhelst haar, wang aan wang. Dit innige beeld toont de intense verbondenheid van Maria, ‘de moeder van de Heer’, met Christus en zó is zij ook ‘moeder van de gelovigen’. In het Russisch heet zo’n icoon een ‘Umilenya’, dat doorgaans vertaald wordt met ‘tederheid’ , maar eigenlijk alles omvat wat kwetsbaar ons raakt, ontroerend, zacht, lief is en om bescherming vraagt. Heel sprekend is het dus dat Wasili Wasin deze twee als ‘vanuit den hoge’ een beschermengel gegeven heeft.’
Inmiddels zijn de iconen uit de expositie terug naar hun eigenaar, maar op initiatief van een aantal gemeenteleden, kregen we als St. Kerk en Cultuur van het College van Kerkrentmeesters toestemming om deze Umilenya-icoon voor de Oude Kerk te kopen en daarmee kreeg ze haar plaats in deze oecumenische vierplek. De aankoop werd mogelijk middels een bijdrage uit voorheen ‘het Verjaardagfonds’, dat bij de fusie van de verschillende wijkgemeentes tot één PGS gemeente, geoormerkt werd voor een mogelijk latere besteding ten behoeve van de vierplek Oude Kerk.
Heel bijzonder is het dus nu dat dit ‘kerkengoed’ – zó lange tijd na de Reformatie – een plaats kreeg in het koor van deze middeleeuwse kerk en dat de Gemeente van nu het Magnificat dat Maria zong , waarbij zíj de toon heeft gezet , elk jaar opnieuw zingend door mag geven….
